Xente con diferentes bagaxes culturais e
lingüísticos vive, en certo sentido, en mundos diferentes?
A nosa cultura e a nosa lingua
vannos condicionar dun xeito ou doutro.
Nós vimos habituados a certas
costumes que a moitas outras persoas do mundo lle poden resultar estrañas.
Cando falamos, por exemplo, inconscientemente temos unha maneira de expresarnos
que nos vén dada por enculturación. En certo modo, si nos podemos sentir un
pouco diferentes a outras persoas do mundo.
Porén, a controversia aparece cando
nos damos conta de que xente de países moi distintos a nós, comparte una serie
de ideas ou de pensamentos comúns a todo ser humano (obxectivo de
supervivencia, cariño polos seres queridos, pensamentos filosóficos difíciles
de cuestionar...)
Exemplificarei o que veño dicindo.
No primeiro caso, aquel no que toda as culturas
semellan mundos illados, pódese reflexar, por exemplo, nas dietas
típicas, ou en hábitos do día a día. Aquí é costume comer polbo, nembargante
hai outros países nos que iso lles produce noxo. Outro exemplo é a nosa tan
típica sesta, tan só común nuns pouquiños países. Vivir en distintas culturas
supón un cambio de mentalidade dunha a outra. Tal e como vimos aprendendo en
filosofía “se vive como se piensa”. Isto é, por exemplo, se tes boas expectativas de cara un
acontecemento, é posible que saia ben. Se non é así e o sometes a negatividade,
o máis normal é que saia mal.
No momento no que vemos que todos
somos iguais sen importar a cultura, temos que ter en conta esas diferencias
inicias, pois dado que son común a todos, fannos iguais. É dicir: nun debate eu
podo estar de acordo sobre un aspecto e outra persoa en desacordo, pero os dous
coincidimos en que estamos de acordo no noso desacordo.
A miña postura ante este dilema,
ante esta confrontación de posibilidades dadas sobre o tema en cuestión,
inclínase pola opción de que todos somos iguais, aínda que exista unha clara
diferencia en moitos dos nosos pensamentos e costumes. Isto é, diferimos en
pensamento, pero pensar é algo común a todos. A nosa fisioloxía varía, pero en
todos os casos ten unha función de adaptación ao medio. Podemos ter unhas
dietas ou outras (comer sushi ou caracois, tortilla ou sopa de miso), pero
todos compartimos a necesidade de alimentarnos. Ademais, se vivir noutra
cultura supón vivir noutro “mundo”, tamén o feito de ser persoa supón iso, dado
que todos temos as nosas opinións, filosofías e crezas... O problemas aquí é
que esa persoa, moitas veces, pensa así pola cultura na que se criou, ese sería
o contra da miña argumentación. Pero para darlle máis valor á miña posición,
direi que a enculturación é propia de todas as culturas.
A miña conclusión pecha este
escrito. Cada un pode ter a súa opinión sobre o tema en cuestión, haberá xente
en acordo e xente e desacordo, pero, como xa dixen antes, o propio desacordo
supón un acordo. Os humanos sempre seremos iguais en que pensamos ser distintos
uns doutros.
No hay comentarios:
Publicar un comentario